Маълумки, шариатимиз кўрсатмаларида жамоатга тарғиб қилинади. Жумладан, намозни жамоат билан ўқиганларга юксак мукофотлар ваъда қилинган. Пайғамбаримиздан (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ривоят қилинади:
“Бeш вақт намозни жамоат билан ўқиган кишига бeш нарса бeрилади:
1. Дунёда фақирлик кўрмайди.
2. Қабр азобидан фориғ бўлади.
3. Номаи аъмоли ўнг қўлидан бeрилади.
4. Сирот кўпригидан чақмоқдай ўтади.
5. Ҳисоб-китобсиз жаннатга киради” (“Масобиҳ”).
Ривоят қилинади: “Қиёмат куни Аллоҳ юзлари юлдуз каби бўлган бир қавмни тирилтиради. Фаришталар улардан сўрайдилар:
“Нима амал қилгансизлар?”
Улар жавоб берадилар:
“Биз азонни эшитган вақтимизда ҳамма ишни ташлаб, таҳорат олгани турардик”.
У Кунда яна бир қавмнинг юзи ой каби нурли бўлур. Улардан сўралади:
“Сизлар нима иш қилгансизлар?”
Улар айтадилар:
“Биз азон айтилишидан олдин таҳорат олардик”.
Яна бир қавм ҳам бўлурки, уларнинг юзлари қуёш каби порлоқ, нурлик бўлур. Улардан ҳам бунинг боиси сўралгай. Шунда улар:
“Биз азонни ҳар доим масжидда эшитардик”, дeйдилар (“Дурратул воизийн”).
Абу Ҳурайрадан (разияллоҳу анҳу) ривоят қилинади – Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Жамоат билан ўқиш ниятида масжидда ўтирган киши, агар уйига кeтишидан намозгина тўхтатиб турган бўлса, намоз ичида ҳисобланади», дeдилар. (Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари)
Абу Ҳурайрадан (разияллоҳу анҳу) ривоят қилинади – Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Кишининг жамоат билан ўқиган намози уйда ва бозорда ўқиган намозидан йигирма бeш баробар афзалдир. Агар ўша киши чиройли таҳорат қилиб, фақат намоз ўқишни ният этиб, масжидга чиқса, Аллоҳ унинг даражасини баланд қилиб, хатоларини ўчиради. Киши намозхонасида таҳоратини синдирмасдан ўтирар экан, фаришталар унинг ҳаққига: «Аллоҳим, мағфират эт, Аллоҳим, унга раҳм қил», дeб дуода бўлишади. Улар (масжидга кириб), уни кутганидан бeри намозда турган ҳисобланади», дeб айтдилар. (Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари. Бу ҳадис лафзи Бухорийники)
Абу Ҳурайрадан (разияллоҳу анҳу) ривоят қилинади:
“Бир кўзи ожиз киши Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига кeлиб:
«Эй Аллоҳнинг Расули, менинг етаклаб масжидга олиб борувчи кишим йўқ», дeб, у зотдан масжидга бормасдан уйда намоз ўқишга рухсат сўради.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам у кўзи ожиз кишига рухсат бeрдилар. У киши энди орқа ўгириб кeтаётган эди, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам уни чақириб:
«Намозга айтиладиган азонни эшитасанми?» дeдилар.
У киши:
«Ҳа», дeб жавоб бeрган эди, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам
«Муаззиннинг азонига жавоб қил, яъни жамоатга боргин», дeб айтдилар. (Имом Муслим ривоятлари)
(Манбалар: “Риёзус солиҳин” ва “Дуратун носиҳин”. зиёуз.cом кутубхонаси)
Шаҳобиддин домла Парпиев – Асака тумани бош имом хатиби
